mercoledì 20 agosto 2014

I MUGNULI ovvero i Cavoli del Salento leccese




I MUGNULI ovvero i Cavoli del Salento leccese
di ANTONIO BRUNO
Più dolci dei cavoli, più teneri dei broccoli. Sono i “mugnuli”, delicata verdura che è una esclusività dei salentini. Tanto da essere ingrediente principale di uno dei piatti più tradizionali del Salento, la “massa” di San Giuseppe.
I “mugnuli” in realtà sono cavoli broccoli, varietà di brassica come la B. oleracea L. var. botrytis L. (Cavolfiore) e var. italica Plenck (broccoli). Questo cavolo broccolo ha una maggiore capacità di resistere alle avversità tanto da essere definito più rustico rispetto alle altre varietà ed ha anche una certa diversità della morfologia rispetto agli altri cavoli broccolo, infatti l’infiorescenza è più piccola e meno compatta, i singoli fiori sono bianchi, più grandi e con brattee florali più ampie rispetto a quelle del broccolo.
Conosciuti con il nome di “spuntature leccesi” (ma anche di “spuriàtu”, “spuntature”, “càulu pòeru” e “caùli paesani”), i “mugnuli” hanno un sapore più dolce e aromatico rispetto a tutti gli altri cavoli ed è per questo che i salentini, e solo loro, continuano a consumarlo in gran quantità.
Ci vorrebbe uno studio genetico per stabilire se i “mugnuli” sono antenati dei cavoli Broccoli o se invece costituiscono uno sviluppo parallelo. I responsabili del Laboratorio di Botanica sistematica ed Ecologia vegetale del Dipartimento di Scienze e Tecnologie ambientali dell’Università del Salento hanno riscontrato nei “mugnuli” la presenza di indoli ed è per questo motivo che mangiando questo ortaggio si ottiene di prevenire certi tumori tipici dell’apparato digerente. Non solo, le donne che allattano il bambino, consumando “mugnuli”, producono più latte.
Ma cosa significa la parola “mugnuli”? Il professor Armando Polito ne spiega l’origine facendolo risalire ai “capricci”. Questo significato, infatti, si potrebbe ricollegare all’antica credenza secondo la quale chi aveva i capelli vistosamente arricciati era pervaso da misteriose voglie pungenti. Insomma, siccome la parola capriccio deriverebbe dalla parola capo e dalla parola riccio, e prendendo atto che la forma di questo ortaggio ricorda proprio un capo ricciuto, questo ha autorizzato la fantasia del professor Polito a supporre un uso metaforico del nome dell’ortaggio.
Dei “mugnuli” si possono distinguere nel Salento leccese almeno tre ecotipi: praecox, major e serotino. Il primo viene chiamato anche “mugnulettu”, ha uno sviluppo contenuto e viene coltivato in terreni leggeri, la sua produzione è precoce, limitata, ma organoletticamente gradevole, per questo motivo viene molto ricercato dagli appassionati di questa verdura. Gli ecotipi major e serotino, invece, hanno uno sviluppo maggiore; in particolare il serotino, che è anche più tardivo, viene coltivato in terreni pesanti, freschi e fertili. Le piante sono folte e di un verde intensissimo.
Dopo aver tagliato ai “mugnuli” la testa principale (a co-rimbo) crescono molti capi di piccole dimensioni che possono essere tagliati dalla stessa pianta per uno o due mesi, a secondo di quanta acqua ha a disposizione la pianta.
Se si vuole coltivarli in giardino o nell’orto, è bene trapiantarne una piantina allevata prima in semenzaio; la semina deve essere fatta 20-25 giorni prima del trapianto.
Quando alla metà di luglio o alla metà di ottobre le piantine giungono all’altezza di 10-20 centimetri, si trapianta; gli agricoltori utilizzano spesso semine scaglionate per ampliare il periodo di produzione.
Il trapianto viene effettuato in un terreno ben lavorato, concimato con 7-8 q/ha di concime ternario (ad esempio 11-22-16). Le piante devono essere poste a una distanza all’interno della riga di 40-50 centimetri e di 80-100 centimetri fra le righe. Si interviene con solfato di ammonio due volte: dopo il trapianto e durante la formazione della testa principale.
I “mugnuli” sono piante più resistenti a stress biotici rispetto agli altri cavoli e per coltivarli non servono erbicidi, poiché i campi non sono molto grandi, essendo coltivati per l’uso della famiglia e per i piccoli mercati locali. Alcuni agricoltori usano lasciare le piante di “mugnuli” per molti anni, anche se il raccolto peggiora qualitativamente con il tempo. Grazie alla dispersione dei semi a causa del vento, infine, i “mugnuli” possono essere considerati anche una pianta spontanea.
È il periodo giusto per consumare questa splendida verdura che è disponibile dalla metà di novembre fino a marzo-aprile. Le ultime “spuntature leccesi” arrivano giusto in tempo per la “massa” di San Giuseppe, un piatto tipico di diversi centri del Salento, che si prepara in onore del santo il 19 marzo.

More sweet cabbage, broccoli more tender. They are the "mugnuli", which is a delicate vegetable exclusivity of Salento. Enough to be the main ingredient of one of the most traditional dishes of the Salento, the "mass" of St. Joseph.

I "mugnuli" actually are broccoli, brassica varieties such as B. oleracea L. var. botrytis L. (cauliflower) and var. Plenck italica (broccoli). This broccoli has a greater ability to withstand adversity so as to be defined more rustic than other varieties and also has a certain diversity of morphology than other broccoli sprouts, in fact, the inflorescence is smaller and less compact, the individual flowers are white, larger and with the floral bracts broader than those of broccoli.

Known by the name of "ribs leccesi" (but also of "spuriàtu", "ribs", "càulu pòeru" and "caules villagers"), the "mugnuli" have a sweeter taste and aromatic compared to all the other cabbage and that's why the Salento, and only they, continue to consume it in large quantities.

It would take a genetic study to determine whether the "mugnuli" are the ancestors of Broccoli sprouts or whether they constitute a parallel development. Those in charge of the Laboratory of Systematic Botany and Plant Ecology, Department of Environmental Sciences and Technologies, University of Salento found in "mugnuli" the presence of indoles and it is for this reason that eating this vegetable is obtained to prevent certain cancers typical of 'digestive tract. Not only that, women who are breastfeeding the baby, consuming "mugnuli", produce more milk.

But what does the word "mugnuli"? Professor Armando Polito explains the origin making it back to the "whims". This meaning, in fact, you could reconnect to the ancient belief that those who had conspicuously curled hair was filled with mysterious cravings pungent. In short, since the word derives from the word whim head and the word Hedgehog, and noting that the form of this vegetable recalls just a curly head, this has allowed the imagination of Professor Polito to assume a metaphorical use of the name of the vegetable.

Of "mugnuli" can be distinguished in Salento Lecce at least three ecotypes: praecox, major and Serotine. The first is also called "mugnulettu", has a content development and is grown in light soils, its production is early, limited, but organoleptically pleasing, for this reason it is highly sought after by fans of this vegetable. The major ecotypes and Serotine, however, have a greater development; in particular the Serotine, which is even more late, is grown in heavy soils, fresh and fertile. The plants are bushy and of a deep green.

After cutting to the "mugnuli" the main head (to co-rimbo) grow many small items that can be cut from the same plant for one or two months, depending on how much water has available to the plant.

If you want to grow them in the garden or in the garden, it is good trapiantarne brought before a seedling in the nursery; sowing must be made 20-25 days before transplantation.

When in mid-July to mid-October or the seedlings reach a height of 10-20 cm, is transplanted; Farmers often use staggered plantings to extend the production period.

The transplant is carried out in a well-worked soil, fertilized with 7-8 q / ha of fertilizer ternary (eg 11-22-16). The plants should be placed at a distance of 40-50 cm within the row and 80-100 cm between rows. It intervenes with ammonium sulfate twice after transplantation and during the formation of the main head.

I "mugnuli" plants are more resistant to biotic stress than other cabbages and do not need to cultivate herbicides, because the fields are not very large, being grown for family use and small local markets. Some farmers use to leave the plants of "mugnuli" for many years, even if the harvest qualitatively worsens with time. Thanks to the seed dispersal due to wind, finally, the "mugnuli" can also be considered a spontaneous plant.

It is the right time to enjoy this wonderful vegetable that is available from mid-November to March-April. The latest "ribs leccesi" arrive just in time for the "mass" of St. Joseph, a typical dish of the different centers of Salento, which is prepared in honor of the saint March 19.


Plus chou douce, le brocoli plus tendre. Ils sont les "mugnuli", qui est une exclusivité de légumes délicate du Salento. Assez pour être l'ingrédient principal de l'un des plats les plus traditionnels de la région du Salento, la «masse» de Saint-Joseph.

I "mugnuli" sont en fait le brocoli, les variétés de choux comme B. oleracea L. var. botrytis L. (chou-fleur) et var. Plenck italica (brocoli). Ce brocoli a une plus grande capacité à résister à l'adversité afin de définir plus rustique que les autres variétés et a également une certaine diversité de morphologie que les autres pousses de brocoli, en fait, l'inflorescence est plus petit et moins compact, les fleurs individuelles sont blanc, plus grand et avec les bractées florales plus larges que celles de brocoli.

Connu sous le nom de "nervures Leccesi" (mais aussi de "spuriàtu", "nervures", "càulu pòeru" et "Caulés villageois»), le «mugnuli" ont un goût plus sucré et aromatique par rapport à tous les autres choux et c'est pourquoi le Salento, et eux seuls, continuent de consommer en grandes quantités.

Il faudrait une étude génétique afin de déterminer si la "mugnuli" sont les ancêtres des pousses de brocoli ou si elles constituent un développement parallèle. Les responsables du Laboratoire de Botanique systématique et écologie végétale, Département des sciences et technologies environnementales, Université de Salento trouvé dans "mugnuli" la présence d'indoles et c'est pour cette raison que la consommation de ce légume est obtenu à prévenir certains cancers typiques de 'tube digestif. Non seulement cela, les femmes qui allaitent l'enfant, la consommation "mugnuli", produisent plus de lait.

Mais qu'est-ce que le mot «mugnuli"? Professeur Armando Polito explique l'origine ce qui en fait revenir aux "caprices". Ce sens, en fait, vous pouvez vous reconnecter à l'ancienne croyance que ceux qui avaient visiblement cheveux bouclés était rempli de désirs mystérieux piquante. En bref, puisque le mot vient du mot tête caprice et le mot de hérisson, et notant que la forme de ce légume rappelle juste une tête bouclée, ce qui a permis l'imagination du professeur Polito à assumer un emploi métaphorique du nom du légume.

De "mugnuli" peuvent être distingués dans le Salento Lecce au moins trois écotypes: précoce, importante et Sérotine. Le premier est aussi appelé "mugnulettu", a un développement de contenu et est cultivé dans des sols légers, sa production est précoce, limité, mais agréable au plan organoleptique, pour cette raison, il est très recherché par les amateurs de ce légume. Les écotypes majeurs et Sérotine, cependant, ont un plus grand développement; en particulier la Sérotine, ce qui est encore plus fin, est cultivé dans les sols lourds, frais et fertiles. Les plantes sont touffus et d'un vert profond.

Après la coupe à la "mugnuli» la tête principale (co-Rimbo) poussent de nombreux petits objets qui peuvent être coupés de la même plante pour un ou deux mois, en fonction de la quantité d'eau a la disposition de la plante.

Si vous voulez les cultiver dans le jardin ou dans le jardin, il est bon trapiantarne traduit devant un semis en pépinière; semis doit être fait 20-25 jours avant la transplantation.

Quand à la mi-Juillet à mi-Octobre ou les plants atteignent une hauteur de 10-20 cm, est transplanté; Les agriculteurs utilisent souvent des plantations échelonnées de prolonger la période de production.

La transplantation est effectuée dans un sol bien travaillé, fertilisé avec 7-8 q / ha d'engrais ternaire (par exemple 22.11.16). Les plantes doivent être placées à une distance de 40-50 cm sur la ligne et 80-100 cm entre les lignes. Il intervient avec du sulfate d'ammonium deux fois après la transplantation et au cours de la formation de la tête principale.

Je plantes «mugnuli" sont plus résistantes au stress biotique que les autres choux et n'ai pas besoin de cultiver des herbicides, car les champs ne sont pas très grande, étant développé pour un usage familial et petits marchés locaux. Certains agriculteurs utilisent de laisser les plantes de "mugnuli" depuis de nombreuses années, même si la récolte qualitativement s'aggrave avec le temps. Merci à la dispersion des graines par le vent, enfin, la "mugnuli" peut également être considéré comme une plante spontanée.

C'est le bon moment pour profiter de ce merveilleux légume qui est disponible à partir de mi-Novembre à Mars-Avril. Les dernières "côtes Leccesi" arrivent juste à temps pour la "masse" de Saint-Joseph, un plat typique des différents centres de Salento, qui est préparé en l'honneur du saint 19 Mars.


Более сладкий капуста, брокколи нежнее. Они "mugnuli", который является деликатным растительное эксклюзивность Саленто. Достаточно быть основным ингредиентом одного из самых традиционных блюд Саленто, «массы» святого Иосифа.

Я "mugnuli" на самом деле являются брокколи, сорта Brassica, такие как В.oleracea, Л. вар. серой гнили Л. (цветная капуста) и вар. Plenck Italica (брокколи). Это брокколи имеет большую способность выдерживать несчастье с тем, чтобы определить больше крестьянина, чем другие сорта, а также имеет определенное разнообразие морфологии по сравнению с другими брокколи, на самом деле, соцветие меньше и менее компактно, отдельные цветки белый, крупнее и с прицветников шире, чем у брокколи.

Известный под названием "ребра leccesi" (но и "spuriàtu», «ребрами», «càulu pòeru" и "caules жителей"), "mugnuli" имеют более сладкий вкус и ароматические по сравнению со всеми другими капусты и вот почему Саленто, и только они, продолжают потреблять его в больших количествах.

Это займет генетическое обследование, чтобы определить, является ли "mugnuli" являются предками Брокколи ростки или же они представляют собой параллельную разработку. Лица, ответственные за Лаборатории Систематический ботаники и экологии растений, Департамент экологических наук и технологий, Университет Саленто найти в "mugnuli" присутствии индолов и именно по этой причине, что есть этот овощ получается, чтобы предотвратить некоторые виды рака, типичные 'пищеварительный тракт. Мало того, женщины, которые кормят грудью ребенка, потребляя "mugnuli", производят больше молока.

Но что означает слово "mugnuli"? Профессор Армандо Политыло объясняет происхождение делает его обратно в "капризов". Этот смысл, на самом деле, вы могли бы подключиться к древней вере, что те, кто явно завитыми волосами был заполнен загадочных тягу острых. Короче говоря, так как слово происходит от слова каприз головы и слово Ежик, и, отметив, что форма этого овоща вспоминает только кудрявую голову, это позволило воображение профессора Polito предположить метафорическое использование имени овоща.

Из "mugnuli" можно выделить в Саленто Лечче по крайней мере три экотипы: ргаесох, основным и кожан поздний. Первый называется также "mugnulettu", имеет развитие контента и выращивается в легких почвах, его производство в начале, ограничены, но приятными с органолептической, по этой причине он высоко ценятся поклонниками этого овоща. Основными экотипов и кожан поздний, однако, имеют большее развитие; в частности кожан поздний, который еще более поздно, выращивается на тяжелых почвах, свежих и плодородных. Растения кустистые и из темно-зеленого.

После резки на "mugnuli" главного руководителя (со-Rimbo) растут много мелких предметов, которые могут быть вырезаны из того же растения в течение одного или двух месяцев, в зависимости от того, сколько воды имеет в своем распоряжении завода.

Если вы хотите, чтобы вырастить их в саду или в саду, это хорошо trapiantarne предстать перед рассады в питомнике; Посев должен быть 20-25 дней до трансплантации.

Когда в середине июля до середины октября или сеянцев достигают высоты 10-20 см, пересаживается; Фермеры часто используют в шахматном порядке насаждения продлить срок производства.

Пересадка осуществляется в хорошо обработанной почве, оплодотворенной с 7-8 ц / га удобрений тройных (например 11-22-16). Растения должны быть размещены на расстоянии 40-50 см в ряду и 80-100 см между рядами. Это вмешивается сульфатом аммония в два раза после трансплантации и при образовании основной головки.

Я "mugnuli" растения более устойчивы к биотической стрессу, чем другие капусты и не нужно культивировать гербициды, потому что поля не очень большие, выращивается для семейного использования и небольших местных рынков. Некоторые фермеры используют оставить растения "mugnuli" в течение многих лет, даже если урожай качественно ухудшается со временем. Благодаря распространения семян в связи с ветром, наконец, "mugnuli" может также рассматриваться спонтанное завод.

Это подходящее время, чтобы наслаждаться этой замечательной овощ, который доступен с середины ноября до марта-апреля. Новейшие "ребра leccesi" прибывают как раз вовремя для «массы» Сент-Джозеф, типичного блюда из разных центров Саленто, который готовится в честь святого 19 марта.


المزيد من الملفوف الحلو، القرنبيط أكثر عطاء. هم "mugnuli"، وهو التفرد النباتي الحساس سالنتو. بما يكفي لتكون المكون الرئيسي لواحدة من أكثر الأطباق التقليدية من سالنتو، و"الكتلة" القديس يوسف.

I "mugnuli" في الواقع هي القرنبيط، والكرنب أصناف مثل OLERACEA B. L. فار. المعنقدة L. (القرنبيط) وفار. Plenck ITALICA (القرنبيط). هذا القرنبيط لديه قدرة أكبر على تحمل الشدائد من أجل أن تعرف أكثر ريفي من الأصناف الأخرى وأيضا لديها تنوع معين من التشكل من براعم البروكلي أخرى، في الواقع، الإزهار هو أصغر وأقل المدمجة، والزهور الفردية الأبيض، أكبر ومع براكتس الأزهار أوسع من تلك التي القرنبيط.

يعرف من قبل باسم "الضلوع leccesi" (ولكن أيضا من "spuriàtu"، "أضلاعه"، "càulu pòeru" و "caules القرويين")، و "mugnuli" يكون لها طعم أحلى والعطرية مقارنة بجميع الملفوف وغيرها هذا هو السبب في سالنتو، وإلا فإنها، ومواصلة لأنها تستهلك بكميات كبيرة.

ان الامر سيستغرق دراسة جينية لتحديد ما إذا كان "mugnuli" هم أسلاف براعم البروكلي أو ما إذا كانت تشكل تطور مواز. القائمين على مختبر المنهجي علم النبات وعلم البيئة النباتية بقسم العلوم البيئية والتكنولوجيا، جامعة سالنتو وجدت في "mugnuli" وجود اندولات وأنه لهذا السبب أن تناول هذه الخضار يتم الحصول عليها لمنع بعض أنواع السرطان النموذجية "الجهاز الهضمي. ليس ذلك فحسب، والنساء اللواتي يرضعن الطفل، وتستهلك "mugnuli"، وإنتاج المزيد من الحليب.

ولكن ماذا تعني كلمة "mugnuli"؟ أستاذ أرماندو بوليتو يفسر الأصل مما جعله يعود إلى "نزوات". هذا المعنى، في الواقع، هل يمكن إعادة الاتصال إلى الاعتقاد القديم بأن أولئك الذين قد كرة لولبية من الشعر بشكل واضح كانت مليئة الرغبة الشديدة غامضة لاذعة. باختصار، منذ كلمة مشتقة من كلمة رئيس نزوة وكلمة القنفذ، ومشيرا إلى أن شكل هذه الخضار يتذكر مجرد رأس مجعد، وهذا سمح مخيلة أستاذ بوليتو لتحمل الاستخدام المجازي لاسم النباتية.

من "mugnuli" يمكن تمييزها في سالنتو ليتشي على الأقل ثلاثة الطرز البيئية: مبتسر، رائد وSerotine. الأول يسمى أيضا "mugnulettu"، لديها تطوير المحتوى ويزرع في التربة الخفيفة، إنتاجها هو في وقت مبكر، محدود، ولكن ارضاء التقييم الحسى، لهذا السبب سعى للغاية بعد من قبل المشجعين من هذه الخضار. والطرز البيئية الرئيسية وSerotine، ومع ذلك، فقد تطور أكبر؛ ولا سيما Serotine، الذي هو أكثر في وقت متأخر، ويزرع في التربة الثقيلة، جديدة وخصبة. النباتات هي كث وذات اللون الأخضر العميق.

بعد قطع ل"mugnuli" رئيس الرئيسي (للمشاركة في rimbo) تنمو العديد من العناصر الصغيرة التي يمكن أن تقطع من نفس النبات لشهر أو شهرين، اعتمادا على كمية المياه المتوفرة لديها لهذا المصنع.

إذا كنت تريد أن تنمو لهم في حديقة أو في الحديقة، هو trapiantarne جيدة أمام الشتلات في المشتل. يجب أن يتم البذر قبل 20-25 يوما الزرع.

عندما تكون في منتصف يوليو إلى منتصف أكتوبر أو الشتلات يصل ارتفاعها من 10-20 سم، وزرعها. المزارعين غالبا ما تستخدم المزروعات متداخلة لتمديد فترة الإنتاج.

تتم عملية الزرع في تربة نفذت بشكل جيد، المخصبة مع 7-8 س / هكتار من السماد الثلاثي (مثل 11-22-16). يجب وضع النباتات على مسافة 40-50 سم ضمن الصف و80-100 سم بين الصفوف. تدخلت مع كبريتات الأمونيوم مرتين بعد الزرع وخلال تشكيل الرأس الرئيسي.

I النباتات "mugnuli" هي أكثر مقاومة للإجهاد الحيوي من الكرنب الأخرى ولست بحاجة لزراعة الأعشاب، لأن الحقول ليست كبيرة جدا، تزرع للاستخدام العائلي والأسواق المحلية الصغيرة. ويستخدم بعض المزارعين إلى ترك نباتات "mugnuli" لسنوات عديدة، حتى لو كان الحصاد تفاقم نوعيا مع مرور الوقت. الشكر لنثر البذور بسبب الرياح، وأخيرا "mugnuli" يمكن أيضا أن يعتبر مصنع عفوية.

هذا هو الوقت المناسب للتمتع بهذه النباتية الرائعة التي تتوفر من منتصف نوفمبر حتي مارس وأبريل. أحدث "الضلوع leccesi" يصل في الوقت المناسب ل"الكتلة" القديس يوسف، طبق نموذجية من مراكز مختلفة من سالنتو، الذي يعد تكريما للقديس 19 مارس.


Meer zoete kool, broccoli malser. Zij zijn de "mugnuli", dat een delicaat groente exclusiviteit van Salento. Genoeg om het belangrijkste ingrediënt van een van de meest traditionele gerechten van de Salento, de "massa" van St. Joseph zijn.

I "mugnuli" eigenlijk zijn broccoli, brassica rassen zoals B. oleracea L. var. botrytis L. (bloemkool) en var. Plenck italica (broccoli). Dit broccoli een groter vermogen om tegenslag te weerstaan ​​teneinde te bepalen rustieker dan andere rassen en heeft ook een zekere verscheidenheid van morfologie dan andere broccolispruiten, in feite, de bloeiwijze is kleiner en minder compact, de individuele bloemen wit, groter en met de bloemen schutbladeren breder dan die van broccoli.

Bekend onder de naam "ribs leccesi" (maar ook van "spuriàtu", "ribs", "càulu pòeru" en "caules dorpelingen '), de" mugnuli "een zoetere smaak en aromatische vergelijking met alle andere kool en dat is de reden waarom de Salento, en alleen zij, blijven consumeren in grote hoeveelheden.

Het zou een genetische studie om te bepalen of de "mugnuli" nemen zijn de voorouders van de spruiten van broccoli of dat ze een parallelle ontwikkeling vormen. De verantwoordelijken van het Laboratorium voor Systematische Plantkunde en plantenecologie, Department of Environmental Sciences and Technologies, Universiteit van Salento gevonden in "mugnuli" de aanwezigheid van indolen en het is om deze reden dat het eten van deze groente wordt verkregen tot bepaalde vormen van kanker een typisch voorbeeld van 'te voorkomen spijsverteringskanaal. Niet alleen dat, vrouwen die borstvoeding geven de baby, consumeren "mugnuli", produceren meer melk.

Maar wat betekent het woord "mugnuli"? Professor Armando Polito verklaart het ontstaan ​​waardoor het terug naar de "grillen". Deze betekenis, in feite zou je opnieuw te verbinden met het oude geloof dat degenen die verdacht had gekruld haar was gevuld met mysterieuze hunkeren scherp. In het kort, want het woord is afgeleid van het woord gril hoofd en het woord Hedgehog, en merkt op dat de vorm van deze groente herinnert slechts een krullend hoofd, dit heeft het mogelijk de verbeelding van professor Polito een metaforische gebruik van de naam van de groente te nemen.

Van "mugnuli" kan worden onderscheiden in Salento Lecce minstens drie ecotypes: praecox, grote en Laatvlieger. De eerste wordt ook wel "mugnulettu", heeft een inhoud van ontwikkeling en wordt geteeld in lichte gronden, de productie is vroeg, beperkt, maar organoleptisch aangename, om deze reden is het zeer gewild bij liefhebbers van deze groente. De belangrijkste ecotypes en Laatvlieger hebben echter een grotere ontwikkeling; met name de Laatvlieger, die nog laat wordt gekweekt in zware grond, fris en vruchtbaar. De planten zijn bossige en van een diepe groen.

Na het snijden van "mugnuli" de belangrijkste kop (co-rimbo) groeien vele kleine items van dezelfde plant kan worden gesneden voor een of twee maanden, afhankelijk van hoeveel water beschikt de plant.

Als je ze wilt laten groeien in de tuin of in de tuin, is het goed trapiantarne gebracht voordat een zaailing in de kwekerij; zaaien moet worden 20-25 dagen voor transplantatie.

Toen medio juli tot medio oktober of de zaailingen bereiken een hoogte van 10-20 cm, is getransplanteerd; Boeren gebruiken vaak gespreide aanplant om de productie te verlengen.

De transplantatie wordt uitgevoerd in een goed bewerkte bodem uitgevoerd, bemest met 7-8 q / ha meststoffen ternair (bijvoorbeeld 11-22-16). De planten moeten worden geplaatst op een afstand van 40-50 cm in de rij en 80-100 cm tussen de rijen. Het grijpt met ammoniumsulfaat tweemaal na transplantatie en tijdens de vorming van de belangrijkste weg.

I "mugnuli" planten zijn beter bestand tegen biotische stress dan andere kool en hoeven niet te herbiciden cultiveren, want de velden zijn niet erg groot, wordt geteeld voor het hele gezin en kleine lokale markten. Sommige boeren om het planten van "mugnuli" reactie jarenlang, zelfs indien de oogst kwalitatief verergert tijd. Door de verspreiding van zaden door wind slotte de "mugnuli" kan ook worden beschouwd als een spontane plant.

Het is het juiste moment om te genieten van deze heerlijke groente die beschikbaar zijn vanaf half november tot maart-april is. De nieuwste "ribben leccesi" komen net op tijd voor de "massa" van St. Joseph, een typisch gerecht van de verschillende centra van Salento, die wordt voorbereid ter ere van de heilige 19 maart.


Mais doce repolho, brócolis mais macio. Eles são o "mugnuli", que é uma exclusividade vegetal delicado do Salento. Chega a ser o ingrediente principal de um dos pratos mais tradicionais do Salento, a "massa" de St. Joseph.

I "mugnuli", na verdade, são brócolis, variedades de brássicas, como B. oleracea L. var. botrytis L. (couve-flor) e var. Plenck italica (brócolis). Este brócolis tem uma maior capacidade de suportar a adversidade, de modo a ser definido mais rústico do que outras variedades e também tem uma certa diversidade de morfologia do que outros brotos de brócolis, de fato, a inflorescência é menor e menos compacto, as flores individuais são branco, maior e com as brácteas florais mais amplas do que as de brócolis.

Conhecido pelo nome de "costelas Leccesi" (mas também de "spuriàtu", "costelas", "càulu pòeru" e "caules aldeões"), o "mugnuli" tem um gosto mais doce e aromático em comparação com todos os outros repolho e é por isso que o Salento, e só eles, continuam a consumi-lo em grandes quantidades.

Seria necessário um estudo genético para determinar se o "mugnuli" são os ancestrais dos brotos de brócolis ou se elas constituem um desenvolvimento paralelo. Os encarregados do Laboratório de Botânica Sistemática e Ecologia de Plantas do Departamento de Ciências e Tecnologias do Ambiente, da Universidade de Salento encontrada em "mugnuli" a presença de índoles e é por esta razão que comer este vegetal é obtida para evitar certos tipos de câncer típicos de 'tracto digestivo. Não só isso, as mulheres que estão amamentando o bebê, consumindo "mugnuli", produzem mais leite.

Mas o que significa a palavra "mugnuli"? Professor Armando Polito explica a origem tornando-se de volta para os "caprichos". Este significado, na verdade, você pode se reconectar à antiga crença de que aqueles que tinham visivelmente enrolado cabelo estava cheio de desejos misteriosos pungentes. Em suma, uma vez que a palavra deriva da palavra cabeça capricho ea palavra Hedgehog, e observando que a forma deste vegetal lembra apenas uma cabeça encaracolado, isso permitiu que a imaginação do Professor Polito para assumir um uso metafórico do nome do vegetal.

De "mugnuli" pode ser distinguido em Salento Lecce, pelo menos, três ecótipos: precoce, maior e Serotine. O primeiro também é chamado de "mugnulettu", tem um desenvolvimento de conteúdo e é cultivada em solos leves, sua produção é precoce, limitado, mas as características organolépticas agradáveis​​, por esta razão, é muito procurado por fãs deste vegetal. Os principais ecotipos e Serotine, no entanto, têm um maior desenvolvimento; em particular, a Serotine, o que é ainda mais tarde, é cultivada em solos argilosos, frescos e férteis. As plantas são crespos e de um verde intenso.

Após o corte do "mugnuli" a cabeça principal (para co-Rimbo) crescer muitos pequenos objectos que podem ser cortados a partir da mesma planta por um ou dois meses, dependendo da quantidade de água tem disponível para a planta.

Se você quer cultivá-las no jardim ou no jardim, é bom trapiantarne perante uma muda no viveiro; semeadura deve ser feita 20-25 dias antes do transplante.

Quando em meados de julho a meados de outubro ou as mudas atingem uma altura de 10-20 cm, é transplantado; Os agricultores costumam usar plantios seqüenciais para estender o período de produção.

O transplante é realizado em um solo bem trabalhado, fertilizado com 7-8 q / ha de fertilizante ternário (por exemplo, 11-22-16). As plantas devem ser colocadas a uma distância de 40-50 cm dentro da fileira e 80-100 cm entre fileiras. Ela intervém com sulfato de amónio, duas vezes após a transplantação e durante a formação da cabeça principal.

Eu plantas "mugnuli" são mais resistentes a estresses bióticos que outras couves e não precisa cultivar herbicidas, porque os campos não são muito grandes, sendo cultivada para uso familiar e pequenos mercados locais. Alguns produtores utilizam para deixar as plantas de "mugnuli" durante muitos anos, ainda que a colheita qualitativamente piora com o tempo. Graças à dispersão de sementes devido ao vento, finalmente, o "mugnuli" também pode ser considerada uma planta espontânea.

É o momento certo para desfrutar deste maravilhoso vegetal que está disponível a partir de meados de novembro a março-abril. As últimas "costelas Leccesi" chegar a tempo para a "massa" de São José, um prato típico dos diferentes centros de Salento, que é preparado em honra do santo 19 de março.


Más dulce col, el brócoli más tierna. Ellos son los "mugnuli", que es una exclusividad vegetal delicado de Salento. Lo suficiente como para ser el ingrediente principal de uno de los platos más tradicionales de Salento, la "masa" de San José.

I "mugnuli" en realidad son el brócoli, las variedades del género Brassica, como B. oleracea L. var. botrytis L. (coliflor) y var. Plenck italica (brócoli). Esta brócoli tiene una mayor capacidad para resistir la adversidad de manera que se define más rústico que otras variedades y también tiene una cierta diversidad de morfología que otros brotes de brócoli, de hecho, la inflorescencia es más pequeño y menos compacta, las flores individuales se blanco, más grande y con las brácteas florales más amplios que los de brócoli.

Conocido con el nombre de "costillas Leccesi" (pero también de "spuriàtu", "nervios", "càulu pòeru" y "Caules aldeanos"), el "mugnuli" tiene un sabor más dulce y aromático en comparación con todos los demás col y por eso el Salento, y sólo ellos, siguen consumiendo en grandes cantidades.

Haría falta un estudio genético para determinar si el "mugnuli" son los antepasados ​​de los brotes de brócoli o si constituyen un desarrollo paralelo. Los responsables del Laboratorio de Botánica Sistemática y Ecología Vegetal, Departamento de Ciencias y Tecnologías Ambientales de la Universidad de Salento encuentra en "mugnuli" la presencia de indoles y es por esta razón que el consumo de este vegetal se obtiene a prevenir ciertos cánceres típicos de 'tracto digestivo. No sólo eso, las mujeres que están amamantando al bebé, consumiendo "mugnuli", producen más leche.

Pero, ¿qué significa la palabra "mugnuli"? Profesor Armando Polito explica el origen por lo que es volver a los "caprichos". Este significado, de hecho, que podría volver a conectar con la antigua creencia de que los que habían rizado el cabello visiblemente se llenó de ansias misteriosas picantes. En definitiva, ya que la palabra deriva de la palabra cabeza capricho y la palabra del erizo, y tomando nota de que la forma de esta hortaliza recuerda sólo una cabeza rizada, esto ha permitido a la imaginación del profesor Polito suponer un uso metafórico del nombre del vegetal.

De "mugnuli" pueda distinguirse en Salento Lecce, al menos, tres ecotipos: precoz, mayor y Serotine. La primera se llama también "mugnulettu", tiene un desarrollo de contenidos y se cultiva en suelos ligeros, su producción es temprano, limitado, pero organolépticamente agradable, por eso es muy buscado por los fans de esta hortaliza. Los principales ecotipos y Serotine, sin embargo, tienen un mayor desarrollo; en particular, el Serotine, que es incluso más tarde, se cultiva en suelos pesados​​, frescos y fértiles. Las plantas son tupidas y de un verde intenso.

Después de cortar la "mugnuli" la cabeza principal (para co-Rimbo) crecen muchos objetos pequeños que se pueden cortar de la misma planta durante uno o dos meses, dependiendo de la cantidad de agua tiene disponible para la planta.

Si quieres crecer en el jardín o en el jardín, es bueno trapiantarne llevado ante un plántulas en el vivero; siembra debe hacerse 20-25 días antes del trasplante.

Cuando a mediados de julio a mediados de octubre o las plántulas alcanzan una altura de 10-20 cm, se trasplantan; Los agricultores suelen utilizar siembras escalonadas para extender el período de producción.

El trasplante se realizó en un suelo bien trabajado, fertilizado con 7-8 q / ha de fertilizante ternario (por ejemplo, 11-22-16). Las plantas deben colocarse a una distancia de 40 a 50 cm dentro de la fila y 80-100 cm entre hileras. Interviene con sulfato de amonio dos veces después del trasplante y durante la formación de la cabeza principal.

Yo plantas "mugnuli" son más resistentes al estrés biótico que otros coles y no necesito para cultivar herbicidas, ya que los campos no son muy grandes, que se cultivan para uso familiar y los pequeños mercados locales. Algunos granjeros usan para dejar las plantas de "mugnuli" durante muchos años, aunque la cosecha empeora cualitativamente con el tiempo. Gracias a la dispersión de la semilla debido al viento, por último, el "mugnuli" puede también ser considerada una planta espontánea.

Es el momento adecuado para disfrutar de este maravilloso vegetal que está disponible desde mediados de noviembre a marzo-abril. Los últimos "costillas Leccesi" llegan justo a tiempo para la "masa" de San José, un plato típico de los diferentes centros de Salento, que se prepara en honor del santo 19 de marzo.
 
 
 
 

Nessun commento:

Posta un commento